Dag 9

Costa Brava  ( tussen Lloret de Mar en Barcelona;  Calella)

                                       Camping Roca Grossa  http://www.rocagrossa.com

Met een beetje pijn in mijn hart neem ik afscheid van deze camping en van Michel natuurlijk, onze rots in de branding. Altijd bereid om te helpen en steeds een vriendelijk woord.

Wat me nog nooit gebeurd is door een campingbaas, gebeurt nu wél;

Hij omhelst me en geeft me twee zoenen! En dat van een knappe Fransman van vijfenveertig! Helemaal geschikt voor deze baan. Sociaal en serieus. Ik krijg nog het compliment dat hij ons zulke vriendelijke mensen vindt. Ja, wat wil je!

We rijden vandaag 350 kilometer. Anduze-Calella. Ik voel me gezond en lekker fit. Dat was gisteren anders. Waarschijnlijk toch wat stress om de auto en opzien tegen de hele onderneming. We hebben inmiddels 1700 km gereden, dus we zijn echt wel een eindje van huis. Maar ik heb zulke rustige medereizigers. Die voelen zich op elke plek thuis.

We hoeven maar ergens de caravanpootjes uit te draaien en Noor loopt naar z’n waterbak, schooit om een hondenkoekje en een aai over z’n bol en hij ploft volledig tevreden naast de caravan neer.  

’s Nachts ligt er aan elke kant naast me één te snurken. ( Nee hoor, die éne niet in bed. Naast me op de grond) . Nou dat klinkt heel ontspannen en rustgevend. Spoken zie ik dan niet meer.

Jongens wat ver weg! Ja, met een vliegtuig is het maar even, maar met je eigen autootje en een caravan er achter ben je dagen van huis. Vandaag begint de route een stuk binnendoor. Heel mooi, maar ik hou mijn hart vast met al het klimmen en dalen en slingeren. Ik heb nog niet een zeker gevoel over de auto. Onzin volgens Eddy. Dat blijkt achteraf. De reis is voorspoedig verlopen. Het eerste en het laatste stukje binnendoor en de rest Tolweg. We willen nu toch echt wel een keer in Spanje terechtkomen. Op de Franse péage heb ik de hele weg gelezen.( Op de camping uitgelezen, Was een prachtig boek ) Vandaag lees ik niet, want er is hier zoveel nieuws onder de zon. We zien het Landschap langzaam veranderen en scharrelen nu tussen de bergen door. Het is een prettige weg voor ons om te rijden. Beneden zien we kronkelend op de N-weg de auto’s ploeteren. Gelukkig rijd ik daar niet. Ook Eddy is daar maar wát blij mee. En dan… eind van de dag naderen we Calella. We kunnen alleen de plaats invoeren en zo komen we toch nog heel onverwachts snel midden in het plaatsje aan! Paniek, paniek! ”O Gottegod” roept Eddy. “Nou dat weer!” Maar ik zie opeens een agentje en zeg tegen Eddy: “zet hem hier maar gewoon even met knipperende lichten neer, dan loop ik naar die agent.” Eddy riep nog: “Ik kan hem toch niet gewoon hier op straat neer zetten!” “Tuurlijk wel even, dat kan niet anders“ en ik trek een sprintje  naar het agentje en wéér tref ik een vriendelijke jongeman. Alle begrip heeft ie voor de situatie, wijst de goede weg en regelt voor ons het verkeer zo gunstig mogelijk. ‘Wat zijn er toch veel lieve, goede, aardige mensen op de wereld.!!! En zo komen we op de camping die volgens de gids zoveel moois voor ons in petto heeft en daar is geen woord van gelogen. We kijken, alsof we nog nooit wat hebben meegemaakt, onze ogen uit. Super!!!

Met de jeep wordt de caravan hoog boven op de berg- waar de camping zich bevindt-gereden. Dat is de service van deze camping. En….

Daar staan we dan aan de COSTA BRAVA. Magnefiek!

Tussen Barcelona en Lloret de Mar.

Hier zijn we voorlopig nog niet weg.