Dag 36

Sant Antoni de Calonge. Costa Brava

De laatste week! Ik dacht , leuk nog een dagje aan de Costa Brava. Een leuk vissersdorpje, een romantische baai. Niks van dit alles. Als we willen, kunnen we er nog wel heen rijden hoor. Het is hier niet ver vandaan. We zijn nu op een camping die heel goed aangeschreven staat en op zich ook goed is, maar kom je met een hond, dan word je naar het beroerdste plekje gestuurd. Hier pal achter langs, mooi uit het zicht maar niet uit het gehoor, loopt een drukke weg. Ontzettend wat een lawaai. Het lijkt wel of we bermtoeristen zijn en de pootjes van de caravan hier hebben uitgedraaid. Maar oed , we zijn hier gister aan het einde van de dag maar gaan zitten en ik heb gelijk mijn oordoppen ingedaan. Vandaag zijn we allebei moe. Bek af. We hebben helemaal geen zin om in de benen te komen. We hangen maar wat voor het vaderland weg. Eddy heeft het gehoorapparaat expres uit. Ik de oordoppen in. Wat een afknapper. Normaal hoort Eddy mij vaak niet goed en daar komen nog wel eens misverstanden van. Nu zijn er twee die niks horen. Begint mijn zwijgzame echtgenoot opeens van wal te steken met een ‘verhaal’.“ Eddy, nu hoef je niks te zeggen, een andere keer gráág.” Tegen de avond zijn we zo fit als wat en wandelen alsnog langs de zee.