Dag 24

El Rocío

Reizen van LOS CANOS DE MECA naar EL ROCIO ( tussen Huelva en Sevilla). Gelukkig geen lange reisdag. De afstand is zelfs iets te kort naar ons zin, maar het is de enige camping in de ‘omgeving ‘     ( nog zeker 80 km. er vandaan ) van SEVILLA. Vandaag dus zo’n 250 km. gereden. Geen bergen, waar ik heel blij om ben. Met de caravan bezorgt me dat alleen maar stress. Als de caravan op de plek staat, kunnen we alleen met de auto prima bergen ‘beklimmen’. Morgen dus met de auto 80 km. retour om Sevilla te gaan zien. Een stad die we absoluut niet over willen slaan. We verlaten de droomstranden van de Costa de la Luz en naderen de grote moerasdelta van de rivier Guadalquivir die eindigt in de provincie Huelva. Tegen half drie draaien we de pootjes uit. Prima camping, goede plek. De auto heeft z’n best gedaan. Tijd om mijn tweede boek uit te lezen.

Als ik de balans opmaak, zijn we op de negende camping. Hebben we elke dag, op de eerste en tweede na, de zon gezien. Zijn we er dagelijks op uit om steden te bezoeken. Is het een paar dagen in Zuid- Frankrijk voorgekomen dat we alleen gewandeld hebben, omdat de auto er niet was. En één dag in  Güéjar Sierra om een dag lekker niks te doen. Dat lijkt een overvol programma, maar het gaat allemaal heel ontspannen. We zijn erg uitgerust en vinden het elke dag opnieuw een uitdaging om de wereld te ontdekken. Trekken, er op uit! We kunnen er gewoon geen genoeg van krijgen. Slapen goed, eten gezond. Kortom, het Mediterrane leven is ons op het lijf geschreven.

De Mensen.

Overal ontmoet je mensen. Soms heb je er zin in. Net zo vaak ook helemaal niet. Maar als ik contact wil hebben, dan héb ik dat. Daar ben ik heel blij om, dat me dat geen moeite kost. Het gaat me makkelijk af. Duits, Frans, Engels, handen en voeten, ik kom er wel uit. Gebruik mijn sociale vaardigheden, overdrijf de mimiek en elke taal lost zich als sneeuw voor de zon op. Het grappige is, dat je mensen tegen komt van allerlei  nationaliteiten waar je ‘een klik ‘ mee hebt, maar je kan net zo goed Nederlanders treffen, waarvan je denkt, we spreken minder ‘ dezelfde taal ‘ dan met een buitenlander. Kortom, de lol kan je met iedereen hebben waar je mee op één lijn zit. Ik heb kunnen lachen met een Duitser, een Fransman, een Engelse, een Française, maar ook met leuke landgenoten. Raakvlakken opzoeken, Lachen en praten. Als ik dát niet meer zou kunnen! Op deze nieuwe camping hebben we leuke Hollanders ( met een enig donkerblauw camperbusje) naast ons staan en heel leuke Fransen ( met hoe is het mogelijk, dezelfde Eriba) Hij speelt jammer genoeg geen mondharmonica maar lijkt sprekend op een jongere uitgave van Toots Tielemans. En hier in m’n eigen caravannetje heb ik de leukste Hollander. Helemaal alleen voor mezelf.