Dag 23

Vannacht gebeurde er iets vreemds. Een schot. We zijn hier omringd door een natuurreservaat vol pijnbomen. De camping ligt heel mooi aan de rand hiervan. Eng vind ik het niet meer, want het wordt warmer en er zijn steeds meer mensen, die de campings gaan bevolken. Het is tegen twaalf uur. Er klinkt een schot. Ik slaap al bijna en word er wakker van. Eddy hoort het ook. Daarna een helicopter, die hier in de buurt  blijft vliegen. Na een tijdje verdwijnt ie. Even later opnieuw een helicopter. " Zou dit iets met vluchtelingen te maken hebben hier zo op de Middellandse zee?" " Nee, dit zijn gewoon de dingen die het daglicht niet verdragen kunnen."  " Zoiets heeft eerder met smokkel te maken.” Nou, is dát even geruststellend zo’n vent bij je in bed?  Ik ben zo moe van alles wat ik mee maak, dat ik alleen nog maar kan denken; Ze dóén maar. Ze schieten maar een end voor het vaderland weg, ík ga in ieder geval slapen.

De nacht is rustig verlopen. Geen apen, beren of andere spoken. We gaan er weer een heel leuke dag van maken. Zijn heerlijk uitgerust en we hebben al wéér zon! Wat gaan we doen met de dag? Drie dingen: Naar Cádiz, naar Vejer de la Frontera en rijden langs de prachtige kust met het Parque Nacional Breña y Marismas del Barbate.

We maken geen haast. Staan elke dag tussen acht en half negen op. Douchen en ontbijten, Opruimen en Noor uitlaten en daarna, meestal tien uur, vertrekken we. We nemen de snelle weg naar Cádiz.

CADIZ  Het is heel bijzonder om deze plaats binnen te rijden. Deze oude stad ligt op een landtong De oude stad, Gadir,is door de Feniciërs ongeveer 1100 v.Chr. gesticht en was vroeger een eiland. Nadat Columbus Amerika had ontdekt, verdiende Cádiz veel geld met de transatlantische handel. Als je de stad binnenrijdt, zie je links en rechts de zee. We parkeren de auto en wandelen langs de haven met enorme zeeschepen. En natuurlijk- het zal ook es niet – drinken we een bakkie op het Plaza San Juan de Dios.  Geen koekje erbij. We proeven; de sfeer!

In de auto eten we als middagmaal een stroopwafel. We hebben namelijk geen tijd te verliezen, want het programma voor vandaag is boordevol. We rijden nu naar Vejer de la Frontera.

VEJER DE LA FRONTERA is de aanrader van deze streek. Het is één van de mooiste pueblos blancos     ( witte dorpen) in Andalusië. Dit dorp ligt hoog in de heuvels en we moeten ook weer flink klimmem om er te komen. Wederom smal en steil, maar zoooo de moeite waard! De islamitische middeleeuwen kan je makkelijk herkennen aan de blokkerige huizen met platte daken. In de nauwe kronkelstraatjes van het ommuurde oude deel van het stadje .hebben we doorkijkjes op de heuvels in de omgeving. Hier blijven we bij de fontein een poosje rondkijken.

PARASOLDENNEN EN STRAND Onze camping ligt net voorbij het plaatsje Los Caños de Meca. De weg van Vejer de la Frontera naar Los Caños de Meca is de mooiste kustweg van de Costa de la Luz.  Hier ligt het nationale park Breña ( zie hier boven). Deze rotskust is helemaal begroeid met parasoldennen. Heel indrukwekkend. Zo mooi!

AFRIKA

En laten we nu hier, bij ons eigen Los Caños de Meca, vanavond om acht uur, tóch nog de bergen van Marokko nog kunnen zien. Na de koffie zijn we er nog even naar toe gegaan. De zee is hier vlakbij. Is dat niet geweldig!!!