Dag 18

Alhambra (GRANADA) Andalusië

Het beloofd een mooie dag te worden. We hebben lekker geslapen en willen vandaag heel graag het Alhambra in Granada gaan zien. Ik wist eigenlijk niks van Spanje voor ik plannen voor deze reis opvatte. Spanje? Dan dacht ik aan hete volle stranden en torenhoge appartementen. Ik wist wel dat het binnenland erg mooi moest zijn. Ach, Spanje was een ver-van-mijn-bed show. Toch had ik wél over het Alhambra gehoord en gelezen. Een prachtige burcht van de islamitische koningen. Het is schitterend om deze burcht van de vroegere Moorse vorsten, met op de achtergrond de met sneeuw bedekte bergen van de Sierra Nevada, te zien liggen. Ze torent hoog boven Granada uit. Achthonderd jaar lang waren de Arabieren(de Moren) hier aan de macht. Dit is het meest indrukwekkendste gebouwencomplex uit die tijd. Eén van de grootste meesterwerken van Moorse bouwkunst.                ( UNESCO-lijst). We lopen hier niet alleen. Het doet me aan Egypte denken. Veel mensen willen dit zien. Enkelen met een hondje. Wij met een hond. We hebben hem bij de auto nog water gegeven. Hij vindt het prima. Steeds blijft één van ons bij Noor en kan de ander naar binnen. Noor doet zich te goed aan de waterloopjes die overal klateren. We klimmen naar de top van de imposante Torre de la Vela en zien weer het uitzicht op de stad en de omgeving van de Sierra Nevada. Overal zijn de tuinen met bloembedden, stromende beekjes en waterbekkens. Dit is islamitische tuinarchitectuur. Het paleis van de Nasriden waar de sultans van Granada resideerden, het palacio van Carlos V het renaissancepaleis van keizer Karel V symbool van het christendom boven de islam. Het Alcazaba, het oudste deel van de militaire vesting en de Generalife, het zomerpaleis van de Nasriden. En het is Voorjaar, dus alle bomen lopen uit; Kastanjes, seringen en dan hier!!!

Opnieuw moet ik vermelden dat onze eigen Noor de grootste attractie blijkt te zijn! In alle talen wordt hij toegesproken en geaaid en zelfs gezoend. Er worden elke dag foto’s van hem gemaakt. Kinderen vragen aan hun ouders of ze met Noor op de foto mogen. Ik geef ze de riem en hele families gaan met Noor op de kiek. Eddy zegt: “We kunnen wel met de pet rondgaan.”

Maar… we kunnen hier niet blijven, we kunnen hier niet blijven staan, want, opzij opzij opzij We hebben ongelovelijke haast. Wachten, vliegen, rennen en weer dooorgaaaaaaan.

We zúllen het zien, we weten nog van niks. De heenweg naar beneden gingen we natuurlijk de steile weg vanaf de camping in sneltreinvaart ,maar nu moeten we omhoog! Da’s andere koek!

En ja hoor het lukt. De auto is weer oké!