Dag 15

Benidorm ( Costa Blanca)

Voor het eerst deze vakantie is de stemming niet zo rooskleurig.

Eerst nog wel hoor, maar Eddy wordt in de loop van de dag steeds chagrijniger. Waar het door komt weet ie zelf ook niet. Hij heeft gewoon zijn dag niet. Spinnijdig om van alles en nog wat. De computer doet het vandaag niet zoals hij het wil, we rijden een verkeerde weg, de t.v. kan hij dit keer niet geïnstalleerdeerd krijgen. En dan kan het zijn dat een heel vriendelijke man verandert in een boze bok. Daarbij werkt het mij in eerste instantie alleen maar op de lachspieren. Op een foto ziet hij zijn eigen boze hoofd terug. “Kijk nou eens!” lach ik. “Ik kan ook niks,” roept ie boos. “Ach schei toch uit, alles gaat toch hartstikke goed,” zeg ik dan. “Ach, da’s niet!”

De dag begint gewoon goed. Het weer laat alleen wat te wensen over. Regen in Benidorm, gekker moet het niet worden! Het ontstemt mij ook een beetje. Maar weet je wat het is? We zijn gewoon moe van alle indrukken en de lange rit 13 april was teveel van het goede. Het is wel heel bijzonder dat ik van nature vaak wat snel nerveus kan zijn en Eddy niet, maar als het zo nu en dan bij hém wat afzwakt, ben ik wonder boven wonder zo rustig als een mens maar wezen kan en dat is mooi meegenomen. Gelukkig kunnen we samen ook goed lachen om onze eigen stommiteiten, of we zijn weer heel erg verbaasd  dat moeilijke situaties ons voor de wind gaan. Desalniettemin is deze dag toch een leuke dag geworden. We hebben het Achterland van Benidorm bezocht. De voorspelde regen komt pas om drie uur. We gokken het erop.

Eddy’s slechte humeur verdwijnt al snel als sneeuw voor de zon.

We rijden hier vanaf Benidorm naar Altea en Guadalest.

Een achtergrond van historische Middellandse Zee culturen;  Egypte, Griekenland en Rome.

Het is haast niet te geloven dat zo dichtbij het mega toeristische Benidorm  zulke oorspronkelijke dorpjes liggen! In de dalen van de Riu Guadalest en de Riu Algar, die zich door het 1500m hoge kustgebergte slingeren, groeien sinaasappels, citroenen, amandelen en mispels. Dalen vol fruit! Oranje boven!

Altea

Van een berghelling kijken de inwoners van Altea neer op een baai. Altea is een stadje aan de Middellandse Zee in de provincie Alicante. Het witte centrum bezit nog een Moorse structuur. Boven aan de heuvel is de kerk Virgen del Consuelo waarvan de koepels met blauwe en witte tegels zijn bedekt. Een pittoresk plaatje! Natuurlijk zijn wij een wandelingetje gaan maken hier in dit witte dorpje.

Guadalest

Ik weet het pas sinds vandaag. Maar ik heb gelezen, dat Guadalest het mooiste dorpje van Spanje is! En ik heb het met mijn eigen ogen kunnen aanschouwen.

Omgeven door bergen ligt het plaatsje daar tegen de rotsen geplakt. Een natuurlijke vesting. Boven de rotsen, waarin een poort is uitgehakt, zie je een witte klokkentoren. Het uitzicht vanuit de hoogte op het heuvellandschap eromheen is overweldigend. Wat spectaculair! Er liggen meer dorpjes verscholen tussen de fruitboomgaarden en de heuvels. De plaatsjes hebben allemaal dezelfde bochtige straatjes.

Nooit eerder heb ik in zo’n ruig landschap zoveel lieflijks tegelijk gezien. Ruige bergen, steile hellingen, afgewisseld met dalen vol fruit en verscholen dorpjes op plekken waarvan je denkt, hier woont niemand meer!

 En ja hoor….dan ineens is het zo ver…het komt met bakken naar beneden. De lucht trekt dicht. Gauw weg hier. Straks kunnen we niks meer zien.

In de caravan is het goed toeven. Vooral als het geregend heeft. We zijn heel blij met onze Eriba. Het is knus en toch lux. Eddy regelt nog wat foto’s voor bij mijn teksten en ik bereid me voor op de volgende dag. Glaasje wijn erbij. Wat kan het leven goed zijn!