dag 13

Reizen van  Calella  -  Benidorm.  COSTA BRAVA  -  COSTA BLANCA
Camping Armanello  Costa Blanca

Een nieuwe stek. We hebben er wel moeite mee  om deze prachtige camping in Calella achter ons te laten. Zo’n bijzondere plek overkomt  ons vast geen tweede keer.
(Costa Brava heet trouwens ook wel ‘ Het blauwe paradijs.’)
Maar we willen in deze zes weken óók graag veel zien. We weten dat een grote stad met Noor haast niet te doen is. Dat is jammer, maar dat kan niet anders. We gaan zeker nog grote steden bekijken, maar we slepen Noor niet overal naar toe. Keuzes maken dus. Noor meenemen hebben we helemaal geen spijt van. Het is natuurlijk wel behelpen met z’n drietjes in de caravan, maar het is te doen. Omdat we steeds overal maar een paar dagen zijn tot nu toe, hebben we nog geen voortent opgezet. ( Die hebben we eigenlijk voornamelijk voor Noor aangeschaft). Dat scheelt toch in tijd.
En omdat  we de eerste dag sneeuw en woest weer hadden, mocht  Noor binnen slapen. En daar hebben we hem toen een beetje mee verwend. Ik vind het niet erg. De eerste campings in Luxemburg en Noord-Frankrijk en ook die in Anduze  waren zo ontzettend leeg en verlaten. Ik voel me maar wàt veilig met Noor in m’n ‘ huisje.’ Als overdag de zon weer schijnt is het niet erg om bijna alleen ergens te staan, maar als de duisternis invalt, is alles anders.

Veel willen we dus zien, maar we kiezen ervoor om Valencia over te slaan -  Geen doen met Noor  -   en om Alicante te gaan bekijken. Vandaag rijden we van de Costa Brava, langs de Costa del Alzahar,  de Golf van Valencia naar de Costa Blanca. En als we daar dan tóch zijn, willen we Benidorm wel eens zien. Van daar uit moet het binnenland erg mooi zijn.
Benidorm  zelf is natuurlijk hartstikke toeristisch. Dit is de plek waar zoveel Nederlanders overwinteren. Ik wil wel graag een paar dagen tussen de mensen staan. Ik hóef er niks mee, maar even niét meer die desolate campings, hoe mooi dan ook, vind ik ter afwisseling wel lekker.  Een camping is leeg een heel rare plek. Daar horen mensen te zijn. Zijn die er niet, of nauwelijks, dan heeft dat iets unheimisch. In de verte horen we  ’s nachts de wilde honden huilen en blaffen.
Het is me anders wel een rit zeg! We rijden steeds de tolwegen, goede wegen. We durven ook niet goed andere wegen te nemen. Het is hier al vreemd  genoeg tussen die ruige bergen. Ver- van- huis- wegen. Een andere wereld. Een woest landschap. Gelukkig niet druk op de weg deze tijd van het jaar. Wat een reis!  En dat allemaal met het autootje! Dappere Dodo hoor, die man van mij! Hij heeft ook best zo nu en dan het zweet op z’n snorretje, omdat ie het toch wel heel spannend vindt alles bij elkaar. We hebben bijna 500 km. Gereden vandaag.
In Benidorm moeten we dan nog op zoek naar een camping. De eerste is een resort , aangeprezen door de ANWB. Verschrikkelijk!!!!!.  Zoiets afschuwelijks hebben we nog nooit meegemaakt!  Natuurlijk hebben we er rekening mee gehouden dat Benidorm een trekpleister is voor overwinteraars en daar zijn er veel van, maar dít!!!
Het is al heel laat, maar toch proberen we als laatste strohalm de camping van ACSI in Benidorm en ja hoor… Een veel beter plekje. Het blijft natuurlijk wel een camping voor massatoerisme, maar dàt weten we. Heerlijk! Ik zie mensen! Ik hoor eindelijk geroezemoes om me heen. Om half negen zitten we pas aan tafel warm te eten. Een lange dag. De vierde lange reisdag. Morgen lekker niks. Nu mijn leesboek.