Intro

Daar gaat ie dan!

Mijn eerste weblog.( Met flink wat technische hulp van Eddy anders kom ik er niet uit).

Een vakantie van maar liefst zes weken lang.

Twee pensionado’s op stap. Niet meer werken en niet meer vaste tijden oppassen.

Vrijheid! Daar weten wij wel raad mee. Vervelen zal er vast niet van komen.

Twee verschillende mensen, die ook deze reis verschillend voorbereiden;

De één laat het grotendeels op zich af komen en de ander wil terdege voorbereid zijn.

Zo kan het gebeuren dat op dag 1 het volgende misgaat:

De mover zit nog op het wiel als de motor wordt gestart bij het vertrek. Het hefdak van de Eriba is niet vast gemaakt vóór het rijden, zodat voorbijgangers ons dak zien schommelen tijdens de rit. (Gelukkig zijn we op tijd gewaarschuwd). De zijramen zitten niet goed dicht, dus binnen is het ingeregend.

In  Luxemburg tijdens het achteruitrijden en mijn geroep van hoo hoo, stop!!!wordt licht een boompje meegenomen.

We kunnen toch de lol er wel van inzien terwijl het alleen maar erger wordt.

Met zijn hak wipt Eddy op de camping de hele caravandeur van de scharnieren af. We zien de deur zo het gras in vallen. (Hetzelfde overkwam mij met de lamp boven de tafel thuis).

Hier blijft het niet bij.

Er mogen niet zoveel handdoeken theedoeken enz. mee. Ik wil juist flink wat linnengoed  allemaal bij elkaar in mijn reiskoffer doen i.v.m. een gunstige belading. Na overleg besluit

Eddy  anders. Of liever gezegd hij vergeet de hele reiskoffer mee te nemen. Uiteindelijk vind ik nog van alles twee in het badkamertje van de Eriba.

Laatste minpuntje: Een gat in de caravantafel. Nou ja! Mijn gloednieuwe caravannetje!

“Ja ik weet het ook niet hoor” zijn Eddy ‘s  woorden. Uiteindelijk blijkt dat ie de wielklem uit zijn handen heeft laten vallen bovenop de tafel.

“Wil jij nooit meer zeggen dat ik me altijd veel te snel druk loop te maken.”

Soms kan je je verschrikkelijk kwaad maken om dat soort dingen, maar het kwaad is al geschied dus we kijken maar voor uit.

Relativeren! Ik heb wèl mooi een super relaxte echtgenoot. En toen ik wilde afdrogen en niet eens een theedoek bij me had moesten we er samen toch wel erg om lachen.

Vandaar dat ik vaak over the top aan het checken ben. Dat is niet leuk, maar ja, ik vertrouw alleen mezelf.

Samen vormen we een goed team. Zijn aan elkaar gewaagd. De reis gaat dus zeker goed komen.

Vóór vertrek zijn we erg verwend door de kinderen en vrienden met boeken, bloemen en zelfgemaakte cadeaux. We hebben thuis nog even de skype uitgeprobeerd en alles functioneerde.

Dit kregen we van de kinderen en kleinkinderen: zie tabblad foto’s