Dag 32 2016

Dag 32 PUGLIA maandag 9 mei

Op tijd vertrekken we uit Torre dell'Orso en rijden langs de kust omhoog naar Specciolla. Om een indruk te geven: De hak, van ongeveer Lecce naar richting Bari. Dat is maar 100 km. Waarom maar zo'n kleine afstand?
Dat heeft te maken met de trulli die we willen gaan zien. Daar in de buurt zoeken we een camping (die vanaf 6 mei eindelijk open is). 
 
Hier in de heuvels van de Murge, ligt het meest beroemde stukje van Puglia; 
de Valle d' Itria. Het platteland in deze valleien is herkenbaar aan de trulli. 
Trulli zijn witte huisjes in de vorm van bijenkorfen. De meeste trulli zijn in het dorpje Alberobello. Het oude centrum bestaat uit meer dan duizend traditionele witte huisjes. Verder kan je ze vinden op nog enkele plaatsjes in de buurt, maar die zijn toch weer iets anders. Puglia, hier een rustig glooiend heuvellandschap vol pittoreske dorpjes en charmante trulli.
Toeristen trekken massaal naar dit beroemde plaatsje Alberobello. We zijn geluksvogels dat wij dit nu in het voorjaar kunnen gaan zien. 
Alberobello, een Unesco-Werelderfgoed.
Wat wel leuk is om te weten: De landarbeiders bouwden hier eerst hun eigen hutten, maar kregen vanaf de 16de eeuw toestemming om huizen van steen voor zich zelf te bouwen. Ze maakten toen kalkstenen huisjes, zonder cement te gebruiken. Volgens de overlevering zetten ze hiermee hun landheer een hak. Deze huisjes konden ze nog snel, vlak voor de komst van de belastinginner, afbreken.  Als de belastinginner vertrokken was, bouwden ze hun huisje heel makkelijk weer opnieuw op.
Ik zelf heb de trulli voor het eerst gezien op t.v.. 
Ja heus! Weer een huwelijk in the Bold! Ik vond het heel romantisch en nam me voor er ooit eens naar toe te gaan. Dat gaat nu gebeuren.
Wij gaan naar Alberobello!

Het is toch fantastisch dat we bijna vijf weken weg zijn en elke dag de zon hebben gezien!
Het is ook zo'n superleuke vakantie! We genieten ontzettend van alles. 
We hebben zo veel moois en indrukwekkends meegemaakt. Toch zie ik er van te voren ook best tegenop. Het onbekende. We doen het ons zelf aan. Doordat je zes weken weg bent, kan je een uitgebreider plan trekken. Dingen bekijken waar je anders niet aan toe komt.
Je moet alleen wel allebei veel van kamperen houden, want je woont toch zes weken in je eigen woonwagentje. Wij vinden het gelukkig allebei echt heel leuk. Soms vliegt het , een heel kort momentje, je toch eventjes aan. Dan is het net een zenuw die bloot ligt. Waar ben ik in vredesnaam mee bezig? Dan voelt het opeens allemaal zo ver weg. Zuid-Italie is gewoon ver weg en heel anders. (We hebben in tussen 4000 km gereden en zijn nog 2000 km van huis af).
Niet voor niets wordt gezegd: onbekend maakt onbemind.
Dat zijn af en toe de korte momentjes van twijfel.
Toch beleven we elke dag opnieuw met veel plezier en gaan graag het onbekende tegemoet. 

En dan kom je zoals vandaag in de wereld van de trulli. Hoe bijzonder is dat!
Het is weer een  dag geweest om nooit te vergeten.

Jammer alleen dat je steeds afscheid moet nemen van mensen, die aardig zijn. Het schept een band als je in deze tijd van het jaar met een paar mensen op elkaar aangewezen bent. Ik vind het meestal ook leuke mensen, omdat ze, net als ons, graag op ontdekkingsreis gaan. Mensen die ook vol verwondering zijn over datgene wat ze mee maken. Een grote wereld, die toch opeens heel klein wordt. Dat zorgt. voor verbroedering.