Dag 1 2016

Dag 1

Twello - Neckargemünd. ( bij Heidelberg) .

Op reis zonder Noor.
Vandaag begint onze zes weken durende rondreis door Italië . 
Opgewonden voor wat komen gaat, maar toch ook met gemengde gevoelens.
Vorig jaar zat ze achterin. Onze lieve trouwe viervoeter.
We zijn de schrik nog steeds niet te boven. Zo maar, heel snel ging het steeds slechter met haar. Onze derde hond. Twee honden zijn veertien jaar geworden. Deze derde zou ook vast de veertien wel halen. Daar gingen we van uit. Een goed leven. Mooie vakanties, met boot of caravan, een thuis waar altijd wel kinderstemmetjes zijn en een baasje en vrouwtje die ‘s avonds heerlijk met een poef onder de beentjes gaan zitten. Hij nestelde zich maar wat graag lui voor de open haard in onze buurt en richtte zelfs zijn kop niet meer op als we even wegliepen. Alleen zijn ogen volgden elke beweging van ons. Rust. Na een dag vol  bruis hadden we alle drie zo ons favoriete plekje.
Na elf jaar moesten we haar in laten slapen omdat ze zo veel pijn had.
 
Nu dus zonder Noor en een 'lege kofferbak.'
Het is wel even wennen hoor. Ze is zo aanwezig afwezig.

We hebben prima reisweer vandaag. 
De ochtend zit er inmiddels op. Tegen 12.00 u. zijn we in Keulen. Uitstappen is geen feest, toch wel heel frisjes met je bakkie koffie naast je auto om even de beentjes te strekken. Het is hier 7 graden en  licht bewolkt.  
Het maakt me heel blij dat alles in de natuur al veel meer uitgelopen is dan vorig jaar; de lichtgroene waas komt al hier en daar op gang. We zien de forsythia  in bloei staan. Witte en roze bloesems. Gelukkig! Toen was dat wel anders. Geen blaadje aan de bomen en dat is kaal kamperen hoor! We zijn ook een week later weg nu. Nee, het voorjaar hangt duidelijk al een beetje in de lucht en trouwens - nu ik dit schrijf- laat de zon zich steeds meer zien. 
Het wordt er met het uur beter op. Het is nu 14 graden maar in de auto achter glas en in de zon begin ik al mijn 'laagjes' één voor één uit te trekken. Om de paar uur stoppen we netjes om wat te bewegen en ontspannen. Het is razend druk op de Duitse Autobaan. We zijn blij als we de afslag Heidelberg zien en nu binnendoor naar Neckargemünd kunnen rijden. Weg van die nare drukke autobaan. Opeens is het helemaal voorjaar! We zitten plotseling op een prachtige weg langs de Neckar. Overal mensen langs de waterkant die van de eerste zonnestralen genieten. Volop vrolijkheid. Romantische vergezichten, heuvels met mooie kastelen, oude straatjes, blije mensen. Wat heel anders dan vorig jaar. Veel drukker en veel groener.
De camping is snel gevonden. Een pracht plek aan het water en nu voor de verandering eens tussen de mensen en tussen het groen. We zijn echt niet meer de enige kampeerders!