Dag 18 2016

Nu zal het gaan gebeuren. Wij gaan Rome zien!
Dat wordt nog een hele happening. Rome is niet te doen met de auto, dus dat gaat alsvolgt; Om half acht staan we op en maken ons klaar voor vertrek. Om 8.45u. brengt de campingbaas  ons met zijn busje naar het stationnetje van Bracciano, dat bovenop een berg ligt. Dan stappen we vervolgens in de trein, die ons in een uur tijd naar Rome zal brengen. Nou, dat vinden wij al een heel gedoetje. We hadden toevallig een slechte nacht achter de rug, omdat het flink stormde en hard regende. Niet geheel uitgeslapen gingen we het avontuur tegemoet.
Eddy heeft er alleen maar heel veel zin in. Ik kan me niet aan het gevoel van onrust onttrekken. Het is vandaag een Italiaanse feestdag ( bevrijdingsdag ), dus veel mensen in Rome. Ik ben toch huiverig voor een aanslag. Graag wil ik Rome zien, maar ten koste van wat? Ik word nog extra in mijn gevoel gesterkt door de hoeveelheid politie en soldaten met mitrailleurs. Dat stelt mij helemaal niet gerust, integendeel.
Maar jongens, we gaan Rome zien! Ik wil proberen me te concentreren op al het indrukwekkende om me heen.
En dus lopen we door Rome tussen een enorme mensenmassa. Zo druk heb ik het nooit eerder mee gemaakt. Tjonge, wat een mensen!
Op de camping hebben we van onze Engelse buren gehoord, dat Rome altijd druk is.  We wandelen eerst naar de Sint- Pieter.
SINT-PIETER.
Het Sint-Pietersplein is een gigantisch plein dat hoort bij Vaticaanstad. Het plein ligt voor de Sint-Pietersbasiliek. Bijna alle architecten uit de Renaissance en de Barok hebben zich bemoeid met het ontwerp van de Basilica van Petrus, de beroemdste kerk van de christenheid. Deze kerk trekt pelgrims en toeristen uit de hele wereld.
De koepel  van de Sint-Pieter is door Michelangelo ontworpen.
Omdat we veel meer willen zien moeten we keuzes maken. We kunnen niet overal naar binnen. Al wandelend  komen we terecht in de Via Alessandrina. Aan deze straat ligt 'Het Forum en de Markten van Trajanus' en 'Het Forum van Augustus.' Tussen de ruines staat de Zuil van Trajanus. 
Eerst nu maar eens een bak koffie. Uiteraard met tiramisu, het is per slot van rekening  bevrijdingsdag vandaag. Na alle regen van vannacht is het vandaag weer zonnig. Wel frisser (18graden) en veel wind, maar we kunnen de stad met een blauwe lucht bekijken. Het is een heel gesjouw. Fantastisch, overweldigend. De dreiging is alleen niet weg te denken. Nog nooit zo veel soldaten en politie op straat gezien, zelfs niet in Egypte. Ik kan het niet laten om ongerust te zijn. Toch word ik ook  steeds opnieuw in beslag genomen door wat Ik zie. We gaan regelmatig zitten. Dat kan hier heel goed en dat doet ook iedereen. Zo kan je alles rustig bekijken.
We lopen een eindje verder en zien in de verte het Colosseum. Romes  grootste amphitheater. Hier werden de gevechten  op leven en dood tussen gladiatoren  en wilde dieren georganiseerd door keizers. Er vielen heel wat slachtoffers. Om een idee te geven, er konden 55.000 mensen in! 
We lopen ook twee kerken binnen o.a. Santa Maria in Domnica.
Na flink wat getippel besluiten we de metro op te zoeken. Je kan niet, net als in Parijs veel stations nemen. Er zijn er maar een paar. Daar was het een gezoek, maar steeds zijn de mensen vriendelijk en behulpzaam. Na de metro komen we bij het station, maar Ivm. de feestdag tijden er minder treinen. We moeten wachten. Wat zitten we lekker in de trein! Maar dan.... Daar sta je dan in Bracciano. Hier moeten we nu wachten op de bus. Maar het busje komt niet zo! Niks geen busje met de feestdagen!
Wat nu? Je kan niet wandelend naar de camping beneden aan het meer. Veel te steil en nog heel ver lopen. En zoals ook vandaag weer wordt bewezen: De mensen zijn zo slecht nog niet . Er stopt een auto. Ik loop er heen om te vragen hoe het met de busregeling zit. 'Stap maar in,' gebaart de man na  overleg met zijn vrouw. Ja hoor. We worden keurig naar onze camping gebracht.
Zo zie je maar weer. Eind goed, al goed! Overal mensen die het goed met ons voor hebben.
We sluiten de dag af met een pizza.