Dag 22 2016

Vaak heb ik mensen horen zeggen: 'Ik zou nog wel eens Rome willen zien.' 
Genoeg mensen die ik ken zijn er ook geweest.
Als ik eerlijk ben is Rome zien nooit een vurige wens van mij geweest. 
Mijn grote wens? Napels zien. Napels dat leek mij nou altijd het einde!
Zo is het ook altijd een wens geweest van mij om Sicilie te zien.
Napels en Sicilie. Dat was voor mij altijd een wens.
Gewoon een gevoel. Dat temperamentvolle, dat vurige onstuimige, dat echt authentieke. Dan dacht ik aan Napels en Sicilie.
Met mijn vader kwam ik in Parijs. Met vrienden in Florence. Met Eddy nu in Rome. 
Maar het is helemaal waar. Vandaag heb ik het beleefd en gezien.
NAPELS is het helemaal voor mij. Napels Napels Napels !!!
Als ik geen familie en vrienden in Nederland zou hebben, dan ging ik er gelijk wonen.  Née, daar wonen zou toch wel heel anders zijn, want wat een weelde is het toch bij ons in dat koude kikkerlandje!
Het lijkt zo puur en romantisch maar het Zuiden van Italie is niet rijk. Hier in Napels kan je dat goed zien.
Napels is een grote stad -waar wij vanaf de camping met de trein heen gaan - heel levendig, vol prachtige gebouwen en musea, gelegen aan een idyllische baai.
Napels is de hoofdstad van Campania. Deze stad is net zo beroemd om zijn inwoners als  om zijn monumenten. Nergens in Italie is het zo levendig op straat als hier. Werkloosheid en sociale achterstand zijn hier een groot probleem.
Toch zie je hier ook chique winkels met design. Dure kleding en schoenen. Dat verbaast me, want in de trein zien we in de voorsteden zoveel armoede.
In Napels moeten we kiezen. Wat willen we zien. We hebben n.l. geen voeten meer over na Pompei en de Vesuvius. We weten het al. Eddy wil graag naar de Duomo di Napoli. Een 13e- eeuwse gotische kathedraal. Daar heb ik ook over gelezen en die wil ik ook graag zien. Maar... Mijn grote wens is naar Spaccanapoli te gaan.
SPACCANAPOLI !!!! Dat is Napels zoals ik Napels in mijn hoofd heb. Het Napels van Sofia Loren. Het Napels van de oude Italiaanse film.
Het rasterpatroon van straten van het centro storico was vroeger het hart van het antieke Neapolis en de drie hoofdstraten van toen snijden nog steeds dwars door het oudste deel van de stad. (Snijden is decumani is splijten is spaccanapoli  is splijt Napels). Dwars door het hart van de stad. Het schijnt hier altijd druk te zijn tussen de kerken, palazzi en winkeltjes met boeken en muziekinstrumenten, religieuze voorwerpen en houtsnijwerk.
Spaccanapoli bestaat uit veel straatjes met lijnen vol was hoog aan de balkonnetjes, kleurige huizen, barretjes en muzikanten en...mensen, mensen, mensen. 
WAT IS HET HIER LEUK !!!
De mensen zijn allemaal heel vriendelijke en gastvrij. Ik zie hier helemaal geen chagrijnige gezichten. Bij ons alles strak in de verf. Hier valt het je mee dat de balkonnetjes niet van de huizen vallen. Flinke gaten in de muren, afgebladderde huizen.
Napels is een van de weinige antieke  steden van Europa die nooit helemaal zijn verdwenen. Gesticht door de Grieken, mooier gemaakt door de Romeinen en een plek waar veel veroveraars op af kwamen.  Een chaotische metropool die zich smoezelig uitstrekt aan de Golf van Napels.
Napels; de grootste stad van Zuid-Italie. Het land van de middagzon.
Werkloosheid, criminalaliteit, armoede, maar in de stad is het vrolijk en blij.
Met weinig tevreden.
Ik heb met heel mijn hart Napels gevoeld en beleefd. Het raakt mij tot op het bot.
Zelfs ik heb er geen woorden voor.