Dag 24 2016

Ik word wakker en hoor door mijn oordoppen heen dat er een enorm kabaal van buiten komt. Eddy hoort nog helemaal niks. Die is nog steeds van de wereld. Zonder zijn gehoorapparaat hoort hij zowiezo haast niks. Storm? Welke storm. Ik doe het gordijntje omhoog en zie overal zee, zee en nog eens zee. Zoals je op de foto' s kan zien. Heel uniek. Maar nu. Dreigend zie ik de golven op me af komen rollen. We staan wel een stukje hoger, dus voor het  water ben ik niet bang. Maar de wind? Wat gaat die doen?
Op dat moment hebben we ons rustig klaargemaakt, ontbijtje gedaan
' Niks aan de hand,' zegt Eddy, maar dat zegt ie wel vaker. Ook als er toch wel wat aan de hand is. Daar word ik dus niet rustiger van. Er flappert vanalles. Gatsie !
Om mij heen zie ik drie campers staan. Niemand  is dus van plan om op te stappen i.v.m. de wind. Buiten spreek ik de Nederlander (Koen). Née, hij heeft er wel vertrouwen in en die vrouw van hem zal het ook wel helemaal zien zitten.
Ik pak mijn tablet en lees dat er extreem weer op komst  is met cyclonen. 
Koen kijkt naar de lucht en zegt: ' Dit is het, meer wordt het niet, daar komt al een stukje blauw.' 
Hij heeft er denk ik wel kijk op, reist heel veel en heeft flinke stormen meegemaakt.
Nou, ik niet en ik wil weg. Weg van deze prachtige plek. Naar achteren , uit de wind en beschut. Eddy is het dit keer verdacht snel met me eens. Zal 'm ook wel een beetje geknepen hebben. Kleine moeite met de mover. Weer een prachtig plekje, ook aan zee, maar uit de wind en aan de andere kant naast de rivier waar de vissers druk bezig zijn. Top! En laat dan een paar uur later de zon toch opens weer voor de dag komen. 'Je hebt gelijk Koen,' roep ik lachend naar hem.
Achter twee enorme kamperfoeliestruiken zitten Eddy en ik te lezen. Uit de wind en in de zon en aan de zee. 
Een spannend boek en een spannende zee, met nog steeds flinke golven. Raar weer.