Dag 15 2016

Heel jammer. Vanmorgen gaan onze buurtjes onverwacht naar huis wegens een sterfgeval in de familie. Sneu, want vanuit Drenthe is het 2000 km om hier in Rome te komen. Dan ben je er eindelijk en dan moet je terug.
We hebben ze uitgezwaaid en staan hier nu alleen met de Engelsen. Die hebben we gisteren nauwelijks gezien. Zo'n lel van een caravan, een complete woning. Van morgen heb ik de Engelsman op de hoogte gebracht van de reden van vertrek van de Hollanders. Het zijn echte Engelsen; sofisticated, sjieke deftige kampeerders. So nice and kindly. En zo zal ik ook vandaag wel weer moeten. Talk, talk, talk. Het maakt me nu niet zo veel meer uit. Ik verontschuldig me meestal wel even voor mijn gebrekkige Engels ( Duits ) maar het praatje wordt eigenlijk alleen maar op prijs gesteld, met nog wat complimenten erbij. Inmiddels kan ik lachen met Nederlanders, Duitsers, Zwitsers en Engelsen. ' Hoe is het mogelijk,' zegt Eddy. ' Sta jij daar gewoon met die mensen te schaterlachen?' Ja, gelukkig wel, lachen lucht op en vanaf nu kan ik schijnbaar lol hebben in 'alle' talen.
Wij maken voor deze dag geen grote plannen. Ik ben wat aan het lezen over deze streek. Ik lees dat het landschap van LAZIO is gevormd door vulkaanwerking. Vier vulkanen bedekten het gebied met hun lava. In de kraters ontstonden meren en aan zo' n meer staan wij hier nu. Op de vruchtbare grond groeien druiven, olijven, fruit- en notenbomen. Die vulkanen brachten hete bronnen aan de oppervlakte. Het meer hier is 176 meter diep. Dit gebied wordt al meer dan 8000 jaar door mensen bewoond. Het meer is een drinkwaterbekken voor Rome en dus erg schoon.
Vandaag zal het nog een mooie dag worden. (Het is steeds 24 graden hier.)
We zitten met onze stoeltjes aan het meer. We horen alleen fluitende vogels. Met ons boek op schoot houden we het nog wel even vol hier.